مجسمهٔ سفالی آفرودیت با کلاه پکول و در حال کشیدن سرپایی هایش،

این پیکرهٔ سفالی زیبا، که قدمت آن به دورهٔ هلنیستی (میان قرن چهارم تا نخست پیش از میلاد) بازمی گردد، در معبدی در شهر باستانی پلا (Pella)، پایتخت مقدونیۀ کهن و زادگاه اسکندر کبیر، کشف شده است. به نظر می رسد این مجسمه به عنوان نذری در عبادتگاه مشترک مادر خدایان (کوبله یا رئا) و آفرودیت، الههٔ عشق، زیبائی و میل جنسی، تقدیم شده باشد.

پیکره، آفرودیت را در لحظه ئی صمیمی و اغواگرانه به تصویر می کشد؛ او در حالی که بر پای راست خود ایستاده، پای چپش را بالا آورده است؛ این پا توسط یک اروس کوچک (تجسم عشق کودکانه) نگه داشته می شود. آفرودیت با دست راست در حال گشودن بند صندل پای بالا آورده اش است. احتمالاً دست چپ او یا به ستونی تکیه داده بوده یا میوه ئی—شاید سیب، نماد زیبائی و اغوا— را در دست داشته که امروزه به دلیل آسیب از بین رفته است.

او بر سر کلاه سنتی مقدونی موسوم به کائوسیا Kausia ( پکول) دارد؛ این کلاه پکول با منشأ نظامی-اشرافی، به ویژه در هنر مقدونی رایج بوده است و گاه به عنوان نماد تمایز محلی نیز در نظر گرفته می شود. حالت بدن، نیم خیز بودن و ظرافت حرکات مجسمه، نوعی بازیگوشی شهوانی همراه با وقار را نشان می دهد که از ویژگیهای نمادین آفرودیت در هنر هلنیستی است.

محل نگهداری اثر: موزیم باستان شناسی پلا (Pella Archaeological Museum)، مقدونیه شمالی.