داستان ذوالقرنین، از افسانه های اکدی در مورد « نارام سین» در غرب فرات اقتباس شده است!
سنگ نگاره پیروزی نارام سین، امپراتور اکد ( ۲۲۱۸ - ۲۲۵۴ ق م)، که او را با دو شاخ نشان میدهد، نخست در معبدی در سیپار واقع درجنوب عراق امروزی قرار داده شده بود، ولی دو قرن بعد توسط پادشاه ایلام بنام شوتروک-نَهونتِه، به مرکز ایلام منتقل گردید بود ، در جریان کاوش هائی در شوش مرکز ایلام ، توسط فرانسویان کشف و فعلاً در موزیم لوور پاریس- فرانسه نگهداری می شود.
البته شایان ذکر است، که بسیاری از محققین کوشیده اند، تا « نارام سین» را که در سنگ نگارههای چندی با دو شاخ به تصویر کشیده شده است، نظر بدلایل ذیل با ذوالقرنین ذکر شده در کتب دینی ادیان ابراهیمی پیوند بدهند.
- طبق اسناد تأریخی، نارام سین اولین کسی بود که تاج دو شاخ را که قبلاً مخصوص خدایان بوده، بر سرگذاشته است.
- بدلیل موجودیت سنگ نگاره توام با تصویر شاخ دار نارام سین، یهودیان ساکن شهر شوش از قدیم الایام، به ویژه از دوران کوروش، مجسمه سنگی نارام سین شاخدار « ذوالقرنین » را برای چندین قرن دیده بودند و به این ترتیب ذوالقرنین، «آدم دوشاخ» را می شناختند. بنابرین در کتاب تورات نیز باو « ذوالقرنین» اشاره شده است.
- نارام سین، تقریباً اولین پادشاهی درجهان بود که برکل جهان شناخته شده آن زمان حکومت می کرد و او در کتیبه هایش خود را « پادشاه چهار گوشه جهان» خوانده است، که بعد از نارام سین، سایر پادشاهان بین النهرین، چون آشوربانی پال، شلمنسر سوم و.. نیز خود را پادشاه چهار گوشه جهان خوانده اند.
- نارام سین به معنای «محبوب ماه » در بین النهرین به عنوان خدای ماه شناخته می شد. علاوه بر این، ما درحدیث داریم که ذوالقرنین بنده محبوب خدا بوده است، که میتوان این ادعا را با کلمه «نارام سین» منطبق دانست.
- نارام سین، پس از غلبه بر دشمنانش، ابتدا به سمت غرب «بحر غروب، غروب خورشید» یعنی دریای سیاه و دریای مدیترانه و سپس به شرق « بحر طلوع»، یعنی بسوی خلیج فارس و کسپین حرکت کرد و این مطلب نیز مطابق با آیات قرآن است.
- گویند در سفر نارام سین ، که بهدف تسلط بر پادشاهان شورشی در قرن (۲۴ ق م )، درغرب فرات، به شهرهیت « در الانبار» رسید. اهالی هیت به خاطر مشکل دو دهانه بزرگی که قیر از آن فواره میکرد، باو شکایت کردند که آب یکی ازین دهانه ها سرد و آب دیگری گرم، ولی آب هر دو شور و تلخ است و صدا هائی را در زیر زمین تولید می کنند که شبیه صدای جمعی از مردم در زیر زمین است. گرچه مردمان هیت قبلاً سعی کرده بودند، تا سدی را بسازند، که از سرا ریز شدن آب آلوده این دو دهانه به زمینهای حاصلخیز شان جلو گیری کنند، تا زمین هایشان با پخش قیر ناشی از نفت آلوده و بایر نگردند. اما نارام سین با تدبیری که داشت، بکمک مردم محل از سنگهای گچ سرخ، که شهر هیت از آن بابت غنی است، خاکریزی ساخت و سپس جهت تحکیم سد، قیر موجود این دو دهنه را بر روی آن خاکریز ریخت و آن قیر را با حرارت آتش در لابلای سنگها ذوب کرد و باین شکل سد را مستحکم و پایدار ساخت. طوریکه درمتن یک کتیبه گلی یافت شده از کتابخانه آشوربانیپال، در نینوا آمده است که ( توکولتی ننورتا ) پادشاه آشوری (۸۸۴ - ۸۹۹ ق م) شبی را با همراهانش در هیت واقع در کنار سد سنگی که خدایان چشمههای قیر را از هم جدا می کرد، گذراند. بنحوی که این بازدید کننده ها از شهر هیت متوجه شدند، که منطقه اطراف چشمه ها در واقع منطقه یی بایر است، که محصولی در آن نمی روید. همچنان آنها سنگهای گچ سرخ زیادی را که در قرآن به آن « آهن » گفته شده، آلوده با قیر دیدند. گرچه کلمه « قِطْراً» مورد نظر قرآن در سوره کهف ، توسط اسلام شناسان به این معنا تعبیر شده، که « قِطْر»،همان مس مذاب است. اما فهمیده نمیشود که آنها این مفهوم را برای این واژه از کجا آورده اند.