امشب به قصهً دل من گوش میکنی

( پروانه سوخت شمع فرومرد و شب گذشت
ای وای من که قصهً دل ناتمام ماند )

امشب به قصهً دل من گوش میکنی
فردا مرا چو قصه فراموش میکنی
دیگر نه نامهً نه پیامی نه تحفهً
ما را خدا نکرده فراموش میکنی

( ای یاد تو پیوسته حدیث دل ناشاد
گر از تو فراموش کنم از که کنم یاد )

عشق مرا چگونه فراموش میکنی

( ز یمن عشق بر وضع جهان خوش خنده ها کردم
معاذالله اگر روزی به چنگ روزگار افتم )

عشق مرا چگونه فراموش میکنی
این آتش خداست که خاموش میکنی