بانوی شاعر که در نیمهً دوم سدً نهم و نیمهً یکم سدهً دهم هجری میزیسته. او از مردم هرات و همسر ملا بقایی و معاشرامیر علی شیر نوایی (۹۰۶ق) بود. مدتی در هند در دربار همایون (۹۳۷-۹۶۳ق) و یک چند نیا در خدمت عبیدالله خان ازبک (۹۴۶ق) بود. او زنی خوش سخن بود و با ادیبان روزگارشنشست و بر خاست میکرد. مشاعره های هزل آمیز او با همسرش معروف است و برخی از آن ها که در قالب رباعی است، در تذکره ها ثبت شده است. منابع: ازرابعه تا پروین، ۱۱۲-۱۱۴؛ تذکره الخواتین، ۷۶؛روضه السلاطین، ۱۳۸؛ ریاض الشعرا، نسخهً عکسی کتابخانهً ملک، ۱/۵۳؛ زنان سخنور،۱/۱؛ گلزار جاویدان، ۱۶/۱ ؛ مرآت الخیال، ۳۳۶؛ نتایژ الافکار، ۹۷؛ آریانا، سال ۱۰ شمارهً ۳، ص ۴۹.

پښتو :