ابوالقاسم حسن عنصری بلخی (وفات سال ۴۳۱ هجری قمری)، فرزند احمد، از شعرای دری ‌سرا بود. عنصری در سالهای پایانی نیمه نخست سده چهارم هجری در بلخ به دنیا آمد و پس از تحصیلات ابتدایی به کار بازرگانی اشتغال یافت. عنصری در کار تجارت چندان موفق نشد و در یکی از سفرها اموالش توسط راهزنان غارت شد؛ پس به ناچار باز به فکر تحصیل افتاد. عنصری توسط یکی از برادران سلطان محمود به دربار غزنویان راه یافت و پس از گذشت زمان کوتاهی عنوان ملک‌الشعرایی دربار را از آن خود کرد و در رأس حدود چهارصد نفر از سخنوران و شاعران قرار گرفت. عنصری در دربار محمود چنان ثروتی جمع کرد که زبانزد شعرای بعدی گشت، چنانچه خاقانی شروانی در این باره گفته‌ است: «شنیدم که از نقره زد دیگدان / ز زر ساخت آلات خوان عنصری». می‌گویند که دیوان شعر عنصری مشتمل بر سی هزار بیت بوده است، که در اثر گذشت زمان از بین رفته است، ولی آثار پراکنده بسیاری از انواع شعر دری از وی بجای مانده و در دست است. اثرها مثنوی عین‌الحیات و شادبهر(از میان رفته) مثنوی وامق و عذرا (از میان رفته) مثنوی سرخ‌بت و خنگ‌بت (از میان رفته)

پښتو :